Na de vierde aflevering van seizoen één zat ik helemaal in het verhaal van Arrow. De filmische en, misschien wel spannendere delen van het verhaal op het eiland Lian Yu, de charistmatische Oliver Queen ( Stephen Amell ), de donkere sfeer die om het achterliggende verhaal ligt en de goed gecaste co-stars zorgen ervoor dat Arrow na twee seizoenen een stevige fanbase op heeft gebouwd.
Bij elk nieuw seizoen van een serie heb ik onbewust dezelfde angst. Wat nou als ze dit seizoen de serie verpesten? Moet ik dan weer hopen dat het seizoen erna beter is ( bijv; The walking dead, Seizoen 4 ).Met in het tweede seizoen het verhaal over Slade Wilson die na de spetterende mirakulous seizoens finale mij ongeduldig liet voor seizoen drie kreeg ik deze gedachte al voordat seizoen drie was begonnen.
Gelukkig begint seizoen drie sterk. In de eerste aflevering zien we de schade die is toegebracht door Slade, zien we hoe team Arrow zich houd maar ook de interne strijd van Oliver Queen die buiten- spelen als vigilante maar moeilijk kan combineren met het ‘gewone’ leven. Dit word nog eens verergerd als Ray Palmer verschijnt en zowel Queens bedrijf en Felicity voor zich weet te winnen. De terugkeer van de Count en de cliffhanger over de dood van Sarah Lance. Al die angst voor niks. Na één aflevering is het duidelijk, dit word weer een heerlijk seizoen.
Prive en Arrow tegelijk word steeds moeilijker voor Oliver en de dood van Sarah zorgt ervoor dat Oliver een beetje soft word,zijn doel verliest en ook zichzelf verliest in schuldgevoel. De dood van Sarah zorgt er tevens voor dat de dochter van Ra’s Al Ghul haar introductie doet in het grotere verhaal en Central City. Toch duurt het erg lang voordat je er achter komt waarom niet alleen Nyssa al Ghul maar ook de Leaque nou precies in Central City is. De plottwist eraan verbonden zal de comic fans niet verrassen maar degenen die Arrow alleen van de serie kennen kunnen met smacht doorkijken.
Het word pas na de aflevering ‘The Climb’ echt duidelijk wat de intenties van deze moordadige organisatie en Ra’s Al Ghul zijn. In The climb gaat Oliver de confrontatie aan met de machtige Ra’s. Een van de beste vechtscenes uit de serie tot nu toe. Hoewel Oliver en ik weten dat hij Ra’s niet kan verslaan werd ik toch mee getrokken in de spanning, klassieke actieheld momentum zou verraden dat Oliver zou winnen maar de twist is heerlijk verfrissend.
De co-stars van Arrow kregen dit seizoen veel meer aandacht. Meerendeels dan, Roy voelde als een vergeten Character tot aan ong. De helft van het seizoen. De vriendschap van Digg en Oliver word tot het uiterste getest, de liefde tussen Oliver en Felicity bloeit op en ook Thea Queen krijgt een grote rol in het verhaal. De grootste verandering van een personage moet Laurel Lance zijn geweest. De dood van haar zus Sarah en de ontdekking hierop dat zij ook een masked vigilante was doet Laurel veranderen in the black canary. Reviews staan ze vol met spoilers, logisch. Toch wilde ik met deze review voor de fans van de Arrow serie, die niet de comics hebben gelezen, dit zo min mogelijk tot niet te doen. Hopelijk na het zien van dit seizoen begrijp je waarom.
Na het sterke tweede seizoen en het sterke begin van dit seizoen heeft Arrow het toch moeilijk gehad. Het verhaal slenterde met het ‘gezeur’ van Oliver over zijn ware doel en het duurde lang voordat de Arc van dit verhaal en zijn villains en Hero’s duidelijk werden. De serie heeft wat begrijpelijke kritiek te verduren gehad maar de schrijvers hebben aan alle fans belooft dat seizoen vier anders, beter en spannender word. Ik ben benieuwd!
3/5.
★★★☆☆
Ferdi Taskin
Get your daily CeX at
No comments:
Post a Comment